جابجایی کامل سر استخوان بازو به خارج از حفره ی دوری کتف را در رفتگی شانه می گویند.
در رفتگی به دو شکل قدامی (به سمت جلو و پایین) و خلفی (به سمت عقب) اتفاق می افتد.
علائم و تشخیص:
- درد
- بی حرکتی
- دست سست و رها کنار بدن آویزان
- بخش فوقانی استخوان بازو به شکل برامدگی در زیر بغل احساس می شود و حفره مفصلی را می توان خالی حس کرد.
- امکان صدمه به عصب زیر بغلی و فلج عضله دلتوئید
- نامورونی خطوط شانه نسبت به شانه سالم
- رادیوگرافی : در در رفتگی خلفی نیاز به رادیوگرافی در زاویه مخصوصی دارد.
درمان:
- درمان اولیه جا اندازی شانه (سر استخوان بازو) است که بهتر است در حالت بیهوشی انجام شود.
- قبل و بعد از جا اندازی باید رادیوگرافی انجام شود و بعد از جا اندازی باید بی حرکت بماند.
- هنگام در رفتگی بازگشت پذیر (عود کننده) هر چه سریع تر برنامه کامل تمرین های قدرتی عضله را شروع کنید.
- بعد از برداشتن باندپیچی 1-2 هفته حرکات نوسانی (پاندولی) و سپس آوردن بازو تا حد افق و حرکات چرخشی به سمت خارج را می توان انجام داد.
- شروع حرکات آمادگی جسمانی پس از 2-4 هفته و بازگشت به فعالیت ورزشی معمولا 2-3 ماه طول می کشد.
- بعد از 3-4 بار در رفتگی شانه باید جراحی صورت گیرد.
ریسک بروز در رفتگی مکرر شانه در نوجوانان تا 90 درصد و در افراد بالای 40 سال 10-15 درصد است.
دیدگاه خود را بنویسید